De ander een zachte landing gunnen bij een scheiding. Klinkt aardig en zorgzaam. Maar is dat wel zo? Want voor wie ís die zachte landing nu eigenlijk?

CD van jou, CD van mij…CD van ons allebei…. (Wie heeft er trouwens nog cd’s in de kast… maar dat terzijde).

Is jouw relatie onomkeerbaar veranderd toen er kinderen kwamen? Herken jij je partner nog terug? Of zijn jullie geen partners meer maar alleen nog ouders?

Zoenen, doen jullie dat nog? En wanneer? En hoe?
Elkaar plichtmatig gedag kussen, of gepassioneerd ongebreideld zoenen? Ben je nog in verbinding, of “doen we maar wat”?

Wil je echt met iemand samen zijn, of heb je FOBA?

Als je niet om de juiste redenen samen met iemand bent is de kans op mislukken groot.

Hoe ga jij om met je eenzaamheid?

Co-ouderschap..is dat nu de Haarlemmer olie voor gescheiden ouders?

Je gaat samenwonen, trouwen, of scheiden. Hebben jullie alles wel goed geregeld?

Als je je (geld) zaken goed regelt, liefst van tevoren, voorkom je een hoop gedoe, of geruzie.

Ah nee toch, niet WEER een coach...Iedereen is maar een coach tegenwoordig...doodvermoeiend...

Tsja...welk ander naampje is er voor het beestje?

Is het een probleem als je je coach kent? Is het eng en ingewikkeld om je ziel en zaligheid neer te leggen bij een bekende? Of i het juist heel prettig om in gesprek te zijn met iemand die je kent?

Zooooo, dát is lekker zeg, ein-de-lijk vakantie! Daar heb je nou het hele jaar naar uitgekeken. Lekker bijkomen van alle drukte, beetje bijslapen, uitstapjes maken, bbq aan, uit eten. Kortom…rust…Toch?

Hoe zijn de taken bij jullie thuis verdeeld? En is iedereen het daarmee eens?