Ruziemaken is een kwestie van vertrouwen

Ruziemaken…een heel vervelend iets. Meestal dan. Een goede ruzie kan de lucht klaren. En er zijn heel veel vormen van ruzie maken.

Kort door de bocht gezegd heb je gezonde en ongezonde ruzies. In een gezonde ruzie sta je naast elkaar, probeer je samen naar een oplossing te komen, respect hebbend voor de visie of mening van de ander.

Je kunt dit dan ook een meningsverschil of een stevige discussie noemen in plaats van een ruzie.

In een ongezonde ruzie wil je gelijk hebben en houden, en geef je niet toe, of zo min mogelijk. Er is minder tot geen respect voor de ander.

Ruzie heeft vaak te maken met het overschrijden van grenzen, of juist het bewaken ervan. Met wel of geen rekening houden met elkaar.

Goed ruzie maken kan nog best ingewikkeld zijn. Je moet soms behoorlijk stevig in je schoenen staan om je standpunt te verdedigen, en het oneens te mogen en kunnen zijn met elkaar. Om respectvol gehoord te worden. Of de kracht te hebben je mening bij te stellen.

In wat voor positie ben je, met wie heb je de ruzie, waar ben je als het conflict zich aandient? Dat kan allemaal wel wat uitmaken.

Maar ik bedoel het wat abstracter.

Het überhaupt uitspreken van je mening of visie kan ruzie tot gevolg hebben. Houdt dat je tegen om je uit te spreken?

Is het erg als je geen ruzie maakt? Doe je jezelf of de ander tekort? Ik geloof van niet, niet als je in een betrouwbare, respectvolle balans naast elkaar staat. Zaken opkroppen of geen ruzie maken omdat je dingen niet durft te zeggen kan een groot probleem zijn.

Is ruzie maken nu eigenlijk wel zo erg? Dat je het gewoon niet eens bent met elkaar? Is het zo vreselijk als je eens schreeuwend tegenover elkaar staat? Of een bord kapot gooit?

Ik denk van niet. Ik denk dat je aangeeft dat er een grens is, en dat die gerespecteerd moet worden. En dat je verwacht van de ander dat ook te doen, net zoals de ander dat van jou mag verwachten.

Niet elke ruzie is de moeite waard. Gelijk hebben of krijgen is soms een keuze. Is het onderwerp zo de moeite waard dat je je gelijk MOET hebben? En waarom is dat dan?

Sommige mensen gaan ruzies liever uit de weg. En soms snap ik dat ook wel, sommige ruzies zijn heel kostbaar, in die zin dat je veel kwijt kunt raken of kapot kunt maken.

Ik geloof dat je, om goed en gezond ruzie te kunnen maken, vertrouwen moet hebben. In jezelf, in de ander, en in je relatie mét die ander.

Om je echt goed uit te kunnen spreken moet je je veilig voelen bij elkaar, en ervan uitgaan dat je elkaar blijft zien en horen. Soms zul je dus moeten leren de ander te horen, en vice versa. Wat voor jou volkomen logisch is kan voor een ander complete onzin zijn. Dus het kan soms even duren, voor je elkaar echt hoort, begrijpt, en een brug kunt slaan. Of het gewoon oneens kunt zijn.

Waarom maak je eigenlijk ruzie? En is dat de enige vorm die beschikbaar is, of kan het ook anders? Is het erg als je liever geen ruzie maakt?

Lijkt het alsof je steeds dezelfde soort ruzie(s) maakt, over verschillende onderwerpen, op dezelfde manier? Met verschillende personen? En vraag je je af waarom dat zo is?

Weet je ook HOE je ruzie maakt? Je kunt volgens mij best een gezond conflict hebben maar dat op een ongezonde manier uiten. Je hebt dan goede bedoelingen maar in je manier van communiceren gaat het minder. Ik noem dat “op een ongezonde manier een gezonde ruzie maken”.

Waarom reageer je zoals je reageert, en helpt je dat in je conflicten?

Durf jij ruzie te maken? Of anders gezegd: wil jij ook je grenzen beter bewaken? Meer vertrouwen op je eigen gevoel, op jezelf? Meer inzicht krijgen in je eigen reacties en je manier van communiceren?

Ik kan je hierin coachen. Het kan je inzicht in je eigen rol en je eigen patronen vergroten. En misschien kun je dan op iets gezonder wijze ruzie maken, als het nodig is.