Stief is lief?

Sommige mensen hebben of krijgen te maken met een stief. Bijvoorbeeld omdat je een nieuwe relatie hebt waarbij je nieuwe lief een kind heeft. Of je vader of moeder kondigt blij zijn of haar nieuwe relatie aan, en daar zijn ook kinderen bij betrokken.

In beginsel zul je best blij zijn, voor jezelf, of voor je vader of moeder, want je wil dat ze gelukkig zijn, en je gunt ze het beste.

Maar het hebben van een stief, in welke vorm dan ook: stiefzoon of -dochter , een stiefbroer of -zus, een stiefvader of -moeder, brengt een dynamiek met zich mee die jou zal raken, op enige manier.

Als je een relatie begint met iemand die al kinderen heeft, zul je daar gesprekken over moeten voeren.

Als je aan het daten bent heb je het vooral over hoe leuk je kinderen zijn, en niet over je opvoedstijl. Dat Jantje zo mooi piano speelt, en dat Liesje zo goed kan sporten. Maar niet dat ze hun bord leeg moeten eten, of dat je ze eindeloos laat gamen.

Hoe moet je daar mee omgaan? En heb je er iets over te zeggen?

Wat als je je stief -wat dan ook- gewoon echt niet leuk vindt? Of je stiefvader of - moeder zich veel te veel met je opvoeding bemoeit? As je stiefzoon of -dochter geen leuk kind is? Of als je gewoonweg er niet in slaagt een band op te bouwen? Omdat de kinderen bijvoorbeeld het huis al uit zijn. En dan laat ik de dynamiek van de ex of de (schoon) ouders nog achterwege.

Mag je eigenlijk wel zeggen dat je je stief- wat dan ook- niet helemaal top vindt? Of is dat politiek incorrect en heb je er maar mee om te gaan? Kun je het er eigenlijk sowieso wel over hebben, of is het hele onderwerp van omgaan met of het hebben van een stief onbespreekbaar?

Mag je zeggen dat je je positie als stief- wat dan ook- moeilijk vindt? Is het überhaupt mogelijk van twee gezinnen één te maken? En als je op het gebied van opvoeding nou niet op één lijn zit? Wat zegt de opvoeding van de kinderen nou eigenlijk over jou of over je lief? Kun je met je ouder(s) praten over je stief?

Een heleboel vragen dus, die eigenlijk één hoofdvraag moeten beantwoorden: Wat betekent dit voor MIJ?

Allereerst: Haal diep adem. Wees jezelf, dat is namelijk prima. Sta open. Heb geduld. Toon begrip.

Er zijn geen handboeken, geen enkele relatie gaat vanzelf, of is vanzelfsprekend. Je hebt nog geen band met elkaar, die moet je opbouwen. Of dat nu met het kind, ouder of (schoon) familie is. Neem daar de tijd voor, en leg de lat op een realistische hoogte.

Loop jij ook tegen dit soort vragen aan? Wil je je situatie eens bespreken? Neem dan contact met me op, samen komen we vast een heel eind.