Zeg maar “nee”…

“Els, we doen het Kerstdiner dit jaar weer bij jou he, jij doet het altijd al, en dat is wel zo makkelijk voor iedereen.”
Hmm..Els wilde het dit jaar eigenlijk eens anders doen. Zo’n diner is heel veel werk, want ze houdt rekening met ieders (dieet) wensen, regelt alle drankjes, doet alle boodschappen en kookt dagenlang.
Het vervelende aan dat diner is dat ze weinig hulp erbij krijgt, dus het is wel gezellig als iedereen er is, maar de aanloop is nogal lang. En stressvol.
Dus Els wilde het dit jaar liever niet bij haar houden, er zijn ook anderen die het kunnen organiseren. Maar ja…het is “wel zo makkelijk voor iedereen” als zij het weer doet.

Dus Els wil eigenlijk liever “nee” zeggen…Maar ze voelt zich dan wel schuldig.

Maar waarom voelen we ons schuldig als we “nee” zeggen?

Nee zeggen. Drie simpele letters. En toch voelt het voor veel mensen alsof je iemand een klap in het gezicht geeft. Alsof je per direct in de categorie “egoïstische hork” valt. Dus zeggen we vaak maar ja. Want: aardig gevonden willen worden, geen gedoe veroorzaken, harmonie bewaren.

En dan komt dat knagende gevoel: SCHULD. Maar waarom eigenlijk?

Schuldgevoel bij nee zeggen is bijna nooit rationeel. Het komt niet doordat jij écht iets verkeerd hebt gedaan. Het is meestal een oud patroon dat in werking schiet:
Misschien leerde je al vroeg dat het slimmer was om anderen tevreden te houden. Nee zeggen stond gelijk aan afwijzing veroorzaken – en dus gedoe krijgen. Of deze, ook leuk: Je denkt: als ik “nee” zeg, vinden ze me niet meer aardig, betrouwbaar of loyaal.
En vergeet deze ondermijnende overtuiging niet: Je voelt je verantwoordelijk voor andermans emoties, zelfs als die eigenlijk helemaal niet bij jou horen.

En er is nog een extra angel…

Het verschil tussen “ja” en “nee”

Heb je het gemerkt? Als je ja zegt, hoef je nooit wat uit te leggen. Iedereen accepteert het moeiteloos: “Top, fijn dat je erbij bent.” Punt.

Maar zodra je nee zegt, komt bijna standaard de tegenvraag: “Oh… waarom niet dan?”
En daar sta je dan: met je schuldgevoel én de druk om jezelf te verantwoorden.

Die ongelijkheid maakt nee zeggen nog lastiger. Want eigenlijk zeg je gewoon: dit past niet, dit wil ik niet, of dit kan ik niet. Dat zou voldoende moeten zijn. Maar in onze cultuur voelt nee vaak alsof je een bewijsstuk moet overhandigen voordat het “mag”.

Altijd ja zeggen lijkt veilig. Maar uiteindelijk betaal je er zelf een hoge prijs voor:

• Je raakt uitgeput omdat je meer geeft dan je hebt.

• Je doet dingen waar je eigenlijk helemaal niet achter staat.

• Je voelt je stiekem boos of gebruikt.

• Je verliest jezelf uit het oog.

En dat terwijl de mensen om je heen vaak niet eens merken dat jij steeds over je grenzen heen gaat. Ze vinden het soms ook raar dat je “nee”zegt.

Met de KernAanpak kijken we voorbij het oppervlakkige schuldgevoel. Want nee zeggen is niet het probleem – het patroon erachter is dat wel.
We onderzoeken waar jouw schuldgevoel vandaan komt? Is het een oud stuk (bijvoorbeeld please-gedrag vanuit je jeugd), of komt het door hoe je huidige omgeving reageert?

Want als je begrijpt waarom je je schuldig voelt, kun je het onderscheiden van de realiteit. Dan merk je: “Wacht eens, dit gevoel hoort eigenlijk niet bij dit moment.”
En je leert hoe je rustig “nee” kunt zeggen, zonder het te hoeven verantwoorden of jezelf daarna af te straffen. Daarmee zet je stap voor stap een nieuwe dynamiek neer.

Het resultaat? Je zegt vaker “nee”, voelt je lichter en merkt dat de wereld niet vergaat. Sterker nog: mensen gaan je grenzen vaak meer respecteren dan je dacht.

Met de KernAanpak help ik je om voorbij dat knagende gevoel te kijken en weer stevig in je eigen keuzes te staan. Zodat je volmondig nee kunt zeggen – en daar geen seconde spijt van hoeft te hebben.
Ik kom graag met je in contact.