TikTok geeft inzicht

TikTok: de plek waar tieners eindeloos dansjes doen, memes delen en filmpjes van katten kijken. zinloos scrollen…de HELE dag…
Tenminste, dat is het beeld dat veel ouders hebben.

Zonde, want achter die ogenschijnlijk zinloze filmpjes schuilt vaak iets veel belangrijkers: een inkijkje in het gevoelsleven van je kind.

Zelf merk ik het ook: mijn kind communiceert niet altijd rechtstreeks met mij.

Grote gesprekken over gevoelens? Ho maar.

Maar via haar (re)posts en likes zie ik wél waar haar gedachten en emoties heen gaan. TikTok wordt zo een soort spiegel die me laat zien wat ze nog niet hardop zegt. En waar je tussen de regels door inzicht krijgt.

We moeten inzien dat onze kinderen op een andere manier communiceren, zij communiceren indirecter, door bijvoorbeeld Snapchat, of TikTok. Geen woorden, maar foto’s, geen verhalen, maar fragmenten, quotes.

Veel tieners praten niet makkelijk over hun gevoelens met hun ouders. En dat is niet per se omdat ze je niet vertrouwen. Het heeft vaker te maken met de angst om onbegrepen te worden (“ze snappen het toch niet”).

Soms zijn hun gevoelens te groot of te ingewikkeld voor ze om ze goed te kunnen duiden. Of ze zitten in een loyaliteitsspagaat en willen ze hun hun ouders niet belasten. (“nee, laat maar”)

Dus houden ze hun binnenwereld liever voor zichzelf – of ze delen het met hun peers, of, jawel, via TikTok.

Door te kijken naar wat je kind repost, deelt of liket, krijg je een glimp van hun binnenwereld:

Ze posten - of reposten- bijvoorbeeld quotes of memes die raken aan verdriet, onzekerheid of boosheid. Ze doen hetzelfde met video’s over vriendschappen of relaties die iets zeggen over waar ze mee worstelen.

Of ze zetten (sarcastische) humor in die helpt om lucht te geven aan moeilijke gevoelens.

Het zijn vaak geen rechtstreekse boodschappen, maar meer signaaltjes. En als ouder kun je daar verrassend veel uit opmaken.

De valkuil is als we blijven steken in observeren. Alleen meekijken via TikTok is niet genoeg. Het geeft je weliswaar inzicht, maar nog geen openheid. En daar wringt het: je wil als ouder niet de stille volger zijn van je kind, je wil verbinding.

Misschien herken je je kind in wat je op TikTok voorbij ziet komen, maar hoe maak je de stap van observeren naar écht praten?

Grijp iets aan wat je gezien hebt: “Ik zag dat filmpje dat je deelde, ik vond het wel grappig/ontroerend. Wat vind jij er eigenlijk van?”

In plaats van TikTok te veroordelen, gebruik je het als startpunt: “Ik zag dat je dat filmpje deelde, ik herken daar best wat gevoel in. Klopt dat?” Zo laat je merken dat je geïnteresseerd bent zonder te pushen. Je kunt het luchtig houden, zonder meteen te duiken in de confronterende: “vertel me al je gevoelens nu”.

Stel een open vraag (“Herken jij dat zelf ook wel eens?”) en laat vervolgens stilte vallen. Tieners hebben vaak tijd nodig om te voelen of ze willen reageren.
Als je kind iets deelt, ga niet meteen oplossen of relativeren. Zeg liever: “Ik snap dat het zo voelt, dat lijkt me best lastig.” Daarmee bevestig je dat hun gevoel er mag zijn.

Met kleine stapjes werk je toe naar een opener gesprek, waarin je kind voelt: ik mág mijn gevoelens delen, zonder dat het meteen zwaar of beladen wordt.

Met dit soort kleine stappen ontstaat vertrouwen. Je kind ervaart: mijn ouder ziet me, zonder oordeel, en ik mag mezelf zijn. Dat is precies de bedding waarin openheid kan groeien.

We zien TikTok vaak als zinloos tijdverdrijf voor tieners, maar het kan juist een onverwachte ingang zijn naar hun gevoelsleven. Door goed te kijken naar wat je kind deelt, kun je veel leren.

Wil jij ook een brug slaan naar je kind, en meer begrip krijgen in wat er bij ze speelt?
Neem dan contact met me op.