Familiebanden

Familiefoto’s en -herinneringen kunnen zo aandoenlijk zijn. Leuke strandfoto’s van vroeger waarop je jezelf met je broer en zus zandkastelen ziet bouwen of foto’s met je broer en zus in de bergen, de bossen, op vakantie Allemaal familiekiekjes overgoten met gezelligheid. De meeste van ons hebben ze wel.

En dan de herinneringen aan de eigen tradities, bijvoorbeeld spelletjesavonden. De Sinterklaas - en kerstavonden, de verjaardagen.

Je familie kies je niet, daar word je in geboren. Families hebben een bijzondere band, je deelt een geschiedenis. Families hebben een eigen dynamiek, hun eigen ruzies, irritaties.

Doordat je onlosmakelijk verbonden bent met elkaar door een bloedband vindt men het vanzelfsprekend dat iedereen het goed met elkaar kan vinden.

Maar wat als je je nu niet hecht en verbonden voelt door die gedeelde geschiedenis of die bloedband? Wat als je “niet zoveel hebt” met je broer of zus? Of ze gewoon niet mag? Je vindt je broer een klaploper of een prutser? Je zus een verwend nest die “nooit zelf wat hoefde te doen”?

En eigenlijk kun je genoeg andere dingen bedenken dan tijd met ze doorbrengen. Liever ben je bij vrienden - of alleen- dan je tijd te “verdoen met die mensen”. Je gaat bewust of onbewust minder vaak langs, maar voelt ergens toch de druk of een schuldgevoel van jezelf of je familie. Want het is niet zo dat je niet van ze houdt, je hebt niet zoveel met ze op, maar ergens sluimert toch een gevoel van verplichting.

Je kiest ervoor om toch maar contact te houden omdat het anders tot ruzies of confrontaties leidt binnen de familie. Je probeert niemand teleur te stellen omdat je bang bent dat het toch niet begrepen wordt.

Niet zo warm zijn met je familie is niet erg sociaal wenselijk maar MOET je bevriend zijn met je familie? Of is op elkaar kunnen rekenen als het nodig is, en vreedzaam naast elkaar bestaan al een hele prestatie?

Eenzelfde dilemma kan een samengesteld gezin opleveren, of een schoonfamilie. Als je vader of moeder nou drie keer getrouwd is en je halfbroers en - zussen hebt? Waar je niet mee opgroeit?

Wellicht nog ingewikkelder wordt het als je stiefbroers en - zussen hebt die je er ‘ongevraagd’ bij gekregen hebt, of  in een pleeggezin opgroeit. Waar is dan de bloedband? Hoe zit dat dan met die “familieband”? Is die er dan überhaupt wel?

Familiebanden zijn niet zo vanzelfsprekend volgens mij. En warme al helemaal niet. En toch voelen we ons daar vaak schuldig over.

Maar de vraag is eigenlijk óf het wel zo erg is? En voor wie? Waar komt die vanzelfsprekendheid vandaan? Of dat schuldgevoel?

En nog belangrijker: wat MOET je ermee?

Stel jij jezelf dit soort vragen ook? Loop je tegen je familiebanden aan en wil je het er eens over hebben? Ervaar jij gevoelens van schuld, onzekerheid of verplichting en loop je erop vast? Neem dan contact met me op.