Het is maar een mening

“Jij luistert nooit. Dat is gewoon hoe jij bent.” Welkom in de wondere wereld waarin jouw mening ineens de waarheid is.

Zodra een mening verandert in een stelling, gebeurt er iets magisch destructiefs: jouw persoonlijke interpretatie van de werkelijkheid wordt een absolute waarheid en iedereen om je heen moet zich daaraan aanpassen.

Niet omdat het klopt. Maar omdat jij het vindt. Of het zo voelt. Maar dat maakt het nog niet waar.

Een mening wordt razendsnel een natuurwet:

 “Ik heb het idee dat je minder luistert,” verandert in: “Volgens mij wil je gewoon niet luisteren,” en eindigt in: “Jij luistert nooit. Dat is gewoon hoe jij bent.”

Van mening naar feit, in sneltreinvaart.

Je partner voelt zich geframed. De relatie verandert van gesprek naar rechtszaak. Er ontstaat een onderstroom van wantrouwen. “Anything you say can and will be used against you...” Dus je partner houdt zich in. Er is geen ruimte meer voor nuance.

Hoe gezellig zijn de avondjes samen dan nog?

En hier stopt het niet. Die harde overtuigingen neem je vrolijk mee naar je sociale kring. Waarom zou je alleen je partner opzadelen met je waarheden, als je vrienden, collega’s en coach ook ‘gelukkig’ gemaakt kunnen worden?

Vriendschappen draaien om vertrouwen en veiligheid. Maar niets sloopt dat sneller dan: “Jij bent altijd zo negatief.” “Je moet minder gevoelig doen.” “Ik weet hoe jij werkt.”

De ander voelt zich bekeken, in een hokje gestopt. Gesprekken worden oppervlakkiger, het contact afstandelijker. Of denk aan de “toxische” schoonfamilie. Jij klaagt, je partner raakt in een loyaliteitsconflict. De ruzie ontstaat niet met je schoonmoeder, maar met elkaar. Gezellig, zo'n verjaardag.

En op de werkvloer? Oordeel-circus. Iedereen kent de collega die alles zeker weet: “Hij doet dat expres.” “Zij is gewoon incompetent.” “Management begrijpt er niets van.” Meningen worden feiten. Je mist nuance. Oplossingen verdwijnen. Je reputatie verandert van kritisch denker naar degene die altijd iets vindt.

Ook bij je coach werkt het niet. Je komt binnen met: “Mijn partner is gewoon narcistisch.” Of: “Dit is gewoon hoe ik ben.”

Maar een coach kan niet door beton praten. Wat schuurt, filter je weg. Je leert niets. Je denkt dat je duidelijk bent, maar je bent vooral gesloten. We maken meningen hard om onze kwetsbaarheid te verbergen. Maar als jouw mening een stelling wordt, verdwijnt de verbinding. Je ego houdt ervan. Je omgeving iets minder.

Herkenbaar? Neem contact met me op.