Iets een plek geven
“Ik heb het een plek gegeven”. Ik hoor deze zin regelmatig, maar klopt het eigenlijk wel?
In mijn praktijk zie ik vaak mensen die diep gekwetst zijn door een ingrijpende gebeurtenis in hun leven. Situaties die je uit balans brengen, je vertrouwen schaden of je hart breken:
Je ex heeft binnen een paar weken een nieuwe relatie die openlijk wordt gedeeld op social media.
Je moeder overlijdt, en kort daarna trekt de nieuwe vriendin van je vader in, alsof het verleden wordt uitgewist.
Je kinderen willen je niet meer zien, omdat je ex je zwart heeft gemaakt.
Je ligt in scheiding en wordt financieel buitenspel gezet.
Je mag je halfzusje niet meer zien, omdat je als ‘ingewikkeld’ wordt gezien.
In al deze situaties voel je je machteloos. Je wordt vaak niet betrokken in beslissingen die jouw leven raken. Je moet het maar “een plek geven” of dat lukt of niet.
“Ik heb het een plek gegeven” klinkt sterk, maar klopt het ook?
Het klinkt volwassen, krachtig en afgerond. Maar in de praktijk blijkt het vaak iets anders te betekenen:
"Ik wil er niet meer aan denken."
"Ik functioneer toch gewoon?"
"Als ik het toelaat, stort ik misschien in."
Wat er gebeurt, is dat de emotie wordt weggestopt, niet verwerkt. Het gevolg? De pijn sluimert door en beïnvloedt je relaties, zelfbeeld, energieniveau en stress.
Wat betekent iets écht een plek geven?
Een ervaring heeft pas écht een plek als:
Je de emotie kunt toelaten zonder erdoor overspoeld te raken.
Je begrijpt wat het met je heeft gedaan én nog doet.
Het je leven niet meer onbewust aanstuurt.
Je zegt: “Het doet soms nog pijn, maar het beheerst me niet meer.”
Een plek geven is geen afsluiting. Het is integratie. En soms heb je hier hulp bij nodig.
De methode die ik gebruik, de KernAanpak, is een methode die je helpt om te begrijpen wat je echt voelt, waarom je bepaalde dingen wegstopt en hoe je ze kunt verwerken, zoals:
Herkennen welke emoties je vermijdt of onderdrukt.
Begrijpen welke beschermingsmechanismen je inzet (pleasen, terugtrekken, relativeren).
Verbinden van je huidige gevoel aan eerdere ervaringen.
Ruimte maken voor verzachting, herstel en betekenis.
Het doel is niet: “er klaar mee zijn” maar: kunnen dragen wat er is.
Je gaat van overleven naar verwerken. Als je iets echt een plek geeft:
Komt er rust in je lijf.
Mag het verhaal bestaan in wie je bent geworden.
Kun je verder zonder jezelf te verliezen.
Je pijn zit dan niet meer alleen in je hoofd, maar is geïntegreerd in je verhaal en daar kun je beter mee leven.
Heb jij iets meegemaakt dat nog steeds aan je knaagt? Wil je het echt een plek geven? Neem dan contact op voor een vrijblijvend gesprek.
Neem contact met me op voor een vrijblijvende kennismaking.