Zonder strijd en kromme tenen - zussen in mediation

Soms draait familiecoaching niet om knuffels en alles uitspreken. Maar juist om elkaar weer te kunnen verdragen. Zonder strijd en kromme tenen.

In mijn praktijk zaten drie volwassen zussen, ooit hecht, nu vooral moe van elkaar.

Het begon met een verschil van mening over de zorg voor hun moeder en groeide uit tot een berg irritaties en oud zeer. Gesprekken liepen al snel spaak. En toen was daar dat dappere voorstel van één van de drie: "Misschien moeten we iemand van buitenaf inschakelen."

De andere zussen stonden niet meteen te springen. Eerder was één van hen niet bepaald gelukkig geworden van mediation tijdens haar scheiding. Toch stemde ze in omdat ze diep van binnen wel wilde dat het anders werd.

In de sessies ontdekten ze dat het in familierelaties zelden alleen gaat om wat je zegt, maar veel vaker om waarom je het zegt. En vanuit welke rol je dat doet.

Ben je hier de zus? De dochter? Of de mede-zorgverlener? We hebben samen onderzocht waar gedrag vandaan komt. Hoe patronen zijn ontstaan. Wat je bij de ander triggert en waarom dat vaak meer over jezelf zegt dan over die ander.

En toen ontstond er langzaam wat meer lucht.

Niet omdat alles werd uitgesproken en alles ineens opgelost was. Maar omdat ze elkaar beter begrepen. De conclusie na afloop was: "We hoeven niet alles uit te praten. Maar ik ga niet meer met kromme tenen naar mijn zussen."

En soms is dat genoeg.

Herken je dit in je eigen familie? Voelt het contact soms krampachtig of vermoeiend? Het kan anders. Soms begint het met iemand van buitenaf, die helpt om de angel eruit te halen.

Neem contact met me op!